Volgens denktank Coronacrisis, opgericht door SER-voorzitter Mariëtte Hamer, blijven thuiswerken, online-onderwijs, spreiding van werk- en onderwijs nodig om het openbaar vervoer en het wegennet te ontlasten. Ook als de coronacrisis de komende herfst niet meer in alle hevigheid zou terugkeren. Is dat wel zo’n goed idee?
Wat denkt u hoe dergelijke maatregelen zullen uitpakken voor bijvoorbeeld de ongeveer 1,3 miljoen laaggeletterden van boven de 16 jaar en de 250.000 analfabeten die Nederland telt? De laatste groep kan helemaal niet lezen of schrijven. Óf voor migranten. Zij, en velen anderen in de samenleving hebben juist behoefte aan veel persoonlijk contact. Inmiddels is voor een gezond denkend mens wel duidelijk geworden dat dit soort maatregelen meer kapot maakt dan beschermt.
Afgelopen week mocht ik in een tamelijk grote ruimte weer nieuwkomers begeleiden. Het waren “een-op–een begeleidingen” want er mochten niet meer dan twee personen in de ruimte aanwezig zijn. Waarom, gaat mijn logica te buiten. Maar ja, ik was erg blij dat ik mensen die het persoonlijke contact heel erg nodig hebben, weer heb kunnen ondersteunen bij het deelnemen aan onze samenleving. Ook de kandidaten waren blij de draad weer te kunnen oppakken. Met veel emotie vertelden zij hoe zwaar zij de afgelopen periode hebben ervaren.
Muno vertelde dat ze bang was dat de trainingen geen vervolg meer zouden krijgen. “Als ik naar de training kom, krijg ik weer enorme kracht, geloof ik weer in de toekomst en in mijn dromen. Ik ben blij om hier weer te zijn”.
Persoonlijke verhalen als deze laten zien hoe moeilijk mensen het hebben met de maatregelen die in de afgelopen periode zijn getroffen. Ze gaan eraan onderdoor. Zelf vind ik deze verhalen hartverscheurend. Maak geen wetten en beleid die generaties kapot maakt!
Susanna Karapetjan
Recente reacties